Ik kan er niks aan doen dat mijn vader een Jood is en veel geld heeft.
Want als dit niet zo was dan had ik veel gelukkiger geleefd.
Deze hele oorlog heeft geen zin.
En toen we opgepakt werden ging er niemand tegen in.
Nu duurt de oorlog 2 jaar
En dat is heel naar.
Ik ken geen liefde.
En dat is erg want ik was een verliefde.
Nu zit ik in een kamp en leef ik op water en brood.
En sterven hier dagelijks mensen aan de hongersdood.
De spanning is hier om te snijden elke maandagavond worden er namen genoemd.
Die gaan de volgende dag op transport en iedereen zegt: Die zijn gedoemd.
Je ziet ze nog een keer huilend en smekend.
Niemand zegt meer iets, hun doodvonnis is getekend.
En dan stappen ze in
En niemand zegt nog een zin.
De trein die rijdt weg
De mensen in de trein hebben pech
Mensen huilen tranen met tuiten
Niemand is bang om zijn gevoelens te uiten
Waarom, waarom moest dit gebeuren?
En lopen we ieder jaar te treuren.
Zo'n oorlog hopen we nooit meer te beleven
Want dit was met name voor de joden, maar ook voor heel veel andere mensen geen leven.
Jarnick Lourens en Nikee Kuiper